 |
|
Ik kwam Joep jaren geleden voor het laatst tegen terwijl
hij zijn hondje uitliet aan de Korftlaan. Iemand vertelde mij dat hij
was verhuisd en daarom niet meer rondliep met de hond. Dat was
gedeeltelijk waar. Hij woonde eerst met een vriendin samen aan de
Hendrick de Keyserweg maar ging na een breuk naar de overkant van de
straat in het pand dat vooral 's zomers bij mij de aandacht trekt omdat
het hoogste puntje ervan wordt bevolkt door een ooievaar. Nu woont hij
dus tien hoog aan de Bieslandsekade. Het pand maakt onderdeel uit van
'Die Delfgaauwse Weije'.
Het hondje is intussen overleden.
Joep heeft een latrelatie, twee dochters, een zoon en vier
kleinkinderen. We kwamen weer met elkaar in contact omdat hij reageerde
op het interview over mijn collectie bidprentjes wat onlangs stond in de
lokale krant 'Delft op Zondag'. Hij had ook nog wel een paar bidprentjes
vertelde hij mij. Dit leek mij een goede gelegenheid om eens bij te
kletsen.
De buscollega's die al langere tijd bij ons werken zijn waarschijnlijk
al heel wat oudgedienden vergeten maar Joep vergeten is niet makkelijk.
Hij was een bovenste beste mopperkont. Natuurlijk deed hij gewoon zijn
werk maar zodra hij de chauffeursruimte binnenstapte, wisten we dat er
het nodige te beluisteren viel. En als hij niets te zeggen had, wilden
we hem maar wat graag een beetje voeren door te vragen: "Heb je het naar
je zin Joep?" Hij brandde dan vanzelf los. Het was gewoon komisch om er
naar te luisteren. Toen ik laatst dus bij hem was en hem er bij de
koffie mee confronteerde, vertelde hij dat hij natuurlijk wel altijd
meedeed met het spelletje…… Ja hoor! Aan het einde van de negentiger
jaren moest hij de chauffeursbaan opgeven omdat hij last kreeg met zijn
rechterbeen. Het wilde af en toe niet meer doen waar het voor was
bedoeld en dat is wat lastig als chauffeur. Hij werd uiteindelijk op
zijn 53e afgekeurd. Hij vertelde er nog bij dat het loslaten van het
werk hem wel gemakkelijk afging en dat wilde ik best geloven. ;-)
Zowel aan de voor- als aan de achterzijde van zijn huis zijn onze bussen
te zien. Kopkeren aan de Olof Palmestraat of de Bieslandsekade op- en
afdraaien. Het is allemaal goed waar te nemen door Joep. Hij heeft
ondertussen wat vrijwilligerswerk gedaan bij Seniorenweb, hij hielp
ouderen met wat computerproblemen. Toen hij daarvoor rapportjes moest
gaan schrijven om zijn uren te verantwoorden, vond hij het welletjes en
zocht een andere tijdsbesteding. Hij is de bedenker, maker en webmaster
van de website www.metmaxopstap.nl
Ook hield hij zich bezig met
schilderen. Enkele stukken van hem hangen thuis aan de muur. Grote
kleurige bloemen en stadsgezichten in allerlei stijlen. Hij kon er niet
van rondkomen maar het hield hem wel op de been.
Bidprentjes had hij overigens toch niet voor mij. Uit een oude missaal
van zijn oma kwamen een aantal devotieprentjes tevoorschijn waarvan er
een mij heel oud overkwam. Dat zijn vaak heel fraaie kunststukjes. Ik
heb deze wel meegenomen en ik gaf aan dat ik daar wel weer anderen een
plezier mee zou kunnen doen.
Zijn kleinkinderen weten zijn huis vaak te vinden en opa Joep vind het
allemaal best. Hij is alweer twee jaar met pensioen en hoopt het nog
lang vol te houden. |
