Vestiging Delft geschiedenis

OV-Vestiging Delft

Waarom staat er geen bedrijfsnaam boven dit artikel, zou je je op het eerste gezicht afvragen. De reden ligt wel enigszins voor de hand want in al de jaren van het bestaan aan de Schieweg nummer 80 zijn er al 3 verschillende naamsaanduidingen gepasseerd. Van Westnederland via ZWN naar Connexxion in de nu ruim 25 jaar dat de vestiging naast buurman de Makro ligt gehuisvest. Op dit moment heten we Connexxion maar met de ontwikkelingen op de vrije markt, zoals het Europese Parlement het graag ziet, kan er van alles gebeuren. We hebben te maken met concessies maar ook met een overheid die de aandelen van de hand wil doen en een geschikte overnamekandidaat zoekt. Niet alleen op de werkvloer maar ook veel leidinggevenden zijn het spoor intussen redelijk bijster. Zelfs een Tom-Tom helpt hier niet en de nieuwe minister heet ook geen Tom dus alle reden om de toekomst met de nodige scepsis tegemoet te treden ondanks het vertrouwen dat de directie tracht uit te stralen.

Ooit is het wel even anders geweest. Werken bij het Openbaar Vervoer was net als b.v. het ambtenaarschap (wat wij ook gedeeltelijk waren), een baan met vastigheid. Je loopbaan, net als de routes van de bussen trouwens, lag vast en veranderde maar zo nu en dan. Een beetje meer salaris, een andere chef, iets andere rijtijden en moderne voorzieningen zoals stuurbekrachtiging. Dit laatste zou ik de huidige organisatie willen toewensen: bestuursbekrachtiging! Hard nodig evenals goede vering want in veel gevallen is de rek er aardig uit.

In 1981 werd de vestiging van Westnederland officieel geopend door de toenmalige burgemeester van Delft, mr.R.M.Gallas. De plaquette in de hal van het pand vermeldt 6 oktober als DE dag. Modern vormgegeven met een kantoortuin, redelijk revolutionair, veel glas en een wit uiterlijk. Op een bedrijventerrein waar nog lang niet alle kavels waren verkocht zodat er rondom nog veel braakliggende stukken land lagen. Op een steenworp afstand lag het slachthuis van de vleeswarenfabriek waar de doodskreten van de varkens vaak boven ons motorgeluid uitkwamen. De Schieweg was nog niet geasfalteerd en bestond, zoals toen op veel wegen gebruikelijk, uit ongelijk liggende stenen dus met een wat oudere bus was het behoorlijk klappertanden, maar niet van de kou. Ook was het remmen meer een kwestie van geluk met de bussen uit die tijd want de steentjes lieten ons, zeker bij een nat wegdek, flink schrikken als we onverwachts doorgleden. Maar omdat dit een normaal verschijnsel was op veel plekken in stad en land, was je er snel aan gewend.

Het openbaar vervoer in Delft werd al jaren vóór de opening van de vestiging in 1981 uitgevoerd door de WSM en Westnederland vanuit de vestiging Loosduinen. Delft was nog niet zo uitgebreid als heden ten dagen en men kon voldoen met 2 lijnen, de A en de B- route. Het stationsplein verdiende in die dagen de naam plein nauwelijks, het was meer een straat langs het stationsgebouw waar de bussen hun haltes hadden. Later werd beetje bij beetje de boel weggebroken en ontstond er uiteindelijk het plein zoals we het nu kennen. Aan de achterzijde van het station werd een terrein ingericht voor het stallen van bussen t.b.v. de stadsdienst en vele jaren was dit het onderkomen in Delft. Toen het ov behoorlijk in de lift kwam te zitten, werd het lonend om deze enigszins primitieve bedrijfsvorm aan te passen aan de vraag. Er werd een pand aan de Schieweg gebouwd. Nog zijn er collega’s in dienst die dit allemaal ’live’ hebben meegemaakt maar die generatie verdwijnt uiteraard de komende jaren langzaam uit beeld. Ook was het een periode dat de vestiging door ‘Loosduinen’ met schampere bewoordingen werd aangeduid als hulpvestiging. De Haagse collega’s vonden de concurrentie blijkbaar moeilijk te verkroppen en ze hebben uiteindelijk gelijk gekregen. Delft werd groter dan de moedervestiging mede door het slinken van deze vestiging in de nieuwbouw aan de Houtwijklaan. Gerechtigheid zou ik zeggen…..

Maar ook Delft krijgt in die 25 jaar het nodige te verwerken. Doordat privatisering nog niet was uitgevonden en er een vervoersplicht bestond, was de stalling in de beginjaren rijkelijk gevuld met bussen van uiteenlopend kaliber. Nog steeds is Delft een van de vestigingen van Connexxion met de grootste variëteit aan bustypes en merken.

Er zijn een flink aantal inwendige wijzigingen geweest waarbij het een en ander moest worden verbouwd. De CVL heeft o.a. ooit uitgezonden vanuit de Delftse 1^e etage, er is onderdak geboden aan een regiokantoor, de 1^e etage is administratief in gebruik geweest bij de Technische Dienst en nu zetelt de afdeling Taxi er.

De werkplaats, ooit vast onderdeel van Westnederland, moest er ook aan geloven. Verzelfstandiging was het motto en dus veranderde er daar veel op organisatorisch en bedrijfsmatig gebied. Particulieren kwamen er naast het OV voor onderhoud en er moest veel commerciëler gewerkt worden. De laatste ontwikkeling is het verdwijnen van grotere plaatwerkkarweien, wat volgt?

De afgelopen 25 jaren hebben sporen nagelaten, de vestiging oogt vermoeid en zou een facelift kunnen gebruiken maar die investering zal zo gauw nog niet gebeuren. Langere termijnplanning is in deze tijd niet aan de orde dus we mogen al in onze handen knijpen als we over 5 jaar nog bestaan gezien de hoge kosten die gebouwen op de begroting van Connexxion drukken. We houden moed en zetten onze schouders er onder want we brengen daar toch veel uren van ons leven door.
Er wordt veel gemopperd maar gelukkig ook heel veel gelachen en denk eraan, “vroeger was het beter” geldt ook voor over 10 jaar wanneer we terugkijken op déze tijd.

Toen ik bovenstaande 1e alinea schreef in 2007 had ik blijkbaar prima voorgevoel want 2 jaar later was het zover.....Schieweg 80 werd ontruimd, Connexxion had de aanbesteding verloren en Veolia deed voortaan het busvervoer in Haaglanden. Het gevolg was dat wij naar een 100 jaar oud pand gingen waar vandaan eens de Nederlandse Kabel Fabriek werkte. Sinds die tijd zijn de gigantische bedrijfshallen te pas en te onpas ingedeeld om vele huurders een onderkomen te bieden.

Veolia betrok het terrein op 30 augustus 2009 na op 29 augustus een afscheidsbarbecue aan Schieweg 80 gehouden te hebben. Op zondag de 30-ste stonden de collega's klaar aan Schieweg 15e voor een nieuw avontuur in hun loopbaan. Dat was even aanpassen geblazen want de bussen stonden en staan buiten, geen TD-afdeling naast de deur en veel minder ruimte op kantoor en in de kantine. Gasbussen in plaats van diesels (op een paar na) en nieuwe routes. Wat ging er veel fout in de eerste maanden!!!! Maar ja, tijd om je diepgaand in te werken was er niet want van de een op de andere dag moest de boel anders.

We zijn nu ruim een jaar verder en natuurlijk zijn we nog niet tevreden maar als je in de maatschappij om je heen kijkt, zie je overal bedrijven hun oude glorie verliezen dus zeg ik steeds maar: tel je zegeningen en accepteer de stand van zaken want met een kwaaie kop heb je alleen jezelf, in je eentje krijg je de ontwikkelingen zeker niet teruggedraaid.

De aanbestedingen vliegen ons om de oren. Overijssel, Utrecht, de Veluwe en recent de onrust bij de HTM zijn maar enkele voorbeelden dus wie weet wat ik in dit hoofdstuk nog kan gaan toevoegen in de toekomst. Blijven lachen is de remedie tegen vele kwalen!!!!