(startmenu)

 Terug naar de startpagina

Fotopagina
(overzicht)

Klik op 'n foto voor een vergroting.
Klik daarna op de Backspace-knop van het toetsenbord

om terug te gaan naar deze index
of klik tijdens het bekijken van de foto's op 'index' om hier terug te komen.
Gebruik voor een beter/groter beeld van de foto's de F11-toets op je toetsenbord.
Nogmaals F11 en je hebt de oude/normale situatie terug.

Harrods is een begrip. Hét warenhuis (foto 1) bij uitstek met een hele grote reputatie. Geen lage-lonen landen collectie en geen 'gewoon is al gek genoeg' spullen. Van Strepsil tot Stradivariusviool en van punaise tot piramide kun je er kopen. En natuurlijk de hele affaire met Diana, de Britse prinses en haar Dodi, zoon van de eigenaar van Harrods.
Op foto 2 is het bewijs van onze aanwezigheid geleverd en op foto 3 zie je dat de mensen hun regels trouw blijven en dus niet buiten de lijnen parkeren maar als het moet gewoon op de bumper van een buitenlandse bus.
Foto 4 laat de bescheiden heer Mohammed Al-Fayed zien op een voetstuk omgeven door vermoedelijk marmeren Egyptische zuilen. En foto 5 laat zien dat er ter nagedachtenis aan het paar een eenvoudig monument is geplaatst in het warenhuis. Mooi gebaar dat ook commercieel goed uitkomt want de fans van het omgekomen paar willen natuurlijk zonder een bezoekje aan Harrods, Londen niet verlaten.
Foto's 6 t/m 13 geven een indruk van de luxe van het aanbod met daartussen een fraai trappenhuis zoals alles fraai uitgevoerd is aldaar. De nep-Routemaster op foto 14 heeft een passagiersaanbod dat uit louter beren bestaat. Geen gewone speelgoedberen uiteraard maar merkberen waar een leuk prijskaartje aanhangt. Geen Steiff beren of Teddyberen maar ook geen Paddingtonberen wat hier wel een leuke verwijzing naar Paddington Station zou zijn.

Onze groep zou onze groep niet zijn als er zich niet iets bijzonders voor zou doen. Terwijl chauffeur Wim bij de bus blijft vanwege de parkeerplaats en een puzzeltje Sudoku zit te maken, informeert Enny of hij soms trek heeft in een broodje. Dat is prima riep Wim naar haar en Enny en Peet gingen de supermarkt binnen waar de bus voor de deur stond. Een supermarkt voor het klootjesvolk in tegenstelling tot de concurrent aan de overkant.....Het duurde even voor ze terug waren met de broodjes maar toen ze eindelijk de bus binnenstapte, zag ze een tikje wit om de neus was. Alles goed? informeerde Wim en toen bleek dat ze bij het binnenlopen van de supermarkt midden in een Starsky en Hutch aflevering terechtkwamen. Een betrapte winkeldief trok een dertig centimeter lang mes van onder zijn jas tevoorschijn en op dat moment stond Enny oog in oog met deze onverlaat. Het Olympisch record sprint werd op dat moment verbeterd toen Enny als een haas verdween in een andere richting. Normaal krijg je haar moeilijk aan het praten maar toen kwam het verhaal als vanzelf......Even later hoorden we sirenes en verschenen er 4 politie-auto's die zich rond de bus opstelden. Op foto 15 spoedden 2 dienders zich naar de plaats delict en zaten wij op de eerste rang.
Opvallend aan de hele gebeurtenis is dat er geen enkele politieman de moeite nam om aan chauffeur Wim te vragen of hij iets had gezien omdat hij daar al die tijd had gestaan. Achteraf maar gelukkig want a/ hij had niets gezien en b/ dan zou hij misschien mee moeten naar het bureau om een verklaring af te leggen en dat kon er niet bij in ons reisschema.
Toen de opwinding enigszins was afgenomen zijn chauffeur en gids nog even aan de boemel gegaan door er een ijsje figuurlijk tegenaan te gooien. (foto 16)